Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
| Αγίας Βαρβάρας Ιλίου

Ομιλία για την Κυριακή 7/2

Σύντομη ομιλία για την Κυριακή 7/2/2021, στην παραβολή των ταλάντων, στον Ιερό Ναό Αγίας Βαρβάρας Ιλίου.

Αγαπητοί αδελφοί,

Οι περίεργες και δυσοίωνες καταστάσεις έχουν στρέψει την προσοχή όλων μας στην τέλεση των βασικών και μεγάλων. Αυτό είναι απαραίτητο και συνετό σε δύσκολες στιγμές. Καθώς περνά ο καιρός όμως, αντιλαμβανόμαστε ότι η στέρηση των άλλων, των «δευτερευόντων», μας δυσκολεύει. Μας λείπει η τέλεση του Όρθρου, μας λείπει η πανηγυρική τέλεση της Θείας Λειτουργίας, μας λείπουν οι αγρυπνίες, μας λείπει ο λόγος του Θεού. Στις μέρες μας μπορούμε εύκολα να ακούσουμε λόγο Θεού, με μία γρήγορη αναζήτηση. Όμως μας λείπει ο λόγος μέσα στην παροικία μας, μέσα στην ευρύτερη οικογένειά μας, την ενορία. Γιατί είναι ο λόγος της δικής μας βιοτής, όπως εκφράζεται στο Ίλιον του 2021.

Σήμερα ακούσαμε από τον Χριστό την παραβολή των ταλάντων. Είναι γνωστή η παραβολή: ένας άρχοντας έφυγε για τόπο μακρινό. Ήξερε ότι θα έλειπε για πολύ καιρό, γι’ αυτό κάλεσε τους δούλους του, και στον πρώτο έδωσε 5 τάλαντα, στον δεύτερο 2 τάλαντα και στον τρίτο 1 τάλαντο, για να τα διαχειριστούν, ανάλογα με τη δύναμη και τις ικανότητες που είχε ο καθένας. Όταν αυτός επέστρεψε μετά από χρόνους πολλούς, κάλεσε τους δούλους για να του αποδώσουν την περιουσία που τους είχε εμπιστευθεί. Ο πρώτος και ο δεύτερος διπλασίασαν τα τάλαντα που είχαν λάβει. Ο τρίτος όμως, θεώρησε δεδομένο ότι ο πλούσιος κύριός του είναι σκληρός και άρπαγας και για να μην χάσει τίποτα από αυτό που έλαβε, έθαψε το τάλαντο στη γη. Το ξέθαψε και το παρέδωσε στον κύριό του, αφού προηγουμένως δικαιολόγησε την τεμπελιά του και την άρνησή του να εργαστεί, με την υποτιθέμενη σκληρότητα του κυρίου του.

Οι ερμηνευτές πατέρες εξηγούν πως η εργασία και ο διπλασιασμός των ταλάντων είναι η διδασκαλία των αδελφών μας, τόσο με τα λόγια μας, αλλά κυρίως με τα έργα μας. Εμείς που λάβαμε μεγάλη δωρεά από τον Θεό (και μην σκεφτείτε «σιγά, εγώ τι έλαβα;»! Κανείς δεν εξαιρέθηκε στην παροβολή), δεν μπορούμε να χαιρόμαστε τη δωρεά μόνοι. Οφείλουμε να εργαζόμαστε, ώστε όλοι οι άνθρωποι να βλέπουν τα καλά έργα μας, να διδάσκονται από τον καλό λόγο μας και να δοξάζουν τον Πατέρα μας, τον εν τοις Ουρανοίς, αφού θα είναι εμφανές σε όλους τίνος τη δωρεά πολλαπλασιάζουμε. Γι’ αυτό τούτη η Κυριακή σπάει τη σιωπή μας, και οι ιερείς της ενορίας απευθυνόμαστε πάλι σε εσάς. Γιατί εκτός από τα βασικά, που είναι η τέλεση της Θείας Ευχαριστίας και η μετοχή σε αυτή, χρειαζόμαστε και τα «δευτερεύοντα», ώστε να προετοιμαζόμαστε για τα βασικά.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο άρχοντας της παραβολής ήταν άδικος, γιατί δεν κατένειμε ισομερώς την περιουσία του. Μα είναι κοινωνική αυταπάτη της εποχής μας πως το δίκαιο είναι πάντα η ισοκατανομή! Ο Θεός είναι δίκαιος, γι’ αυτό δίνει κατά τη δύναμη του καθενός, ώστε ο πλούτος της Χάριτός Του να πολλαπλασιάζεται μέσα στο Σώμα Του, που είναι η Εκκλησία. Ο Θεός μοιράζει κατά τη δύναμη του καθενός (όπου μαζί με τη λέξη «δύναμη» άκου και τη λέξη «προαίρεση»), αλλά και την ανάγκη του καθενός. Γι’ αυτό είναι δίκαιος, γιατί δεν ισοκατανέμει! Αλλά ως παντογνώστης και ελεήμων, ενεργεί και χαρίζει όπως εκείνος γνωρίζει. Και έχουμε απόλυτη τη βεβαιότητα πως όλοι θα πλουτίσουν και όλοι θα ελεηθούν κατά την προαίρεση και την ανάγκη τους, γιατί και ο πλούτος Του και το έλεός Του είναι ανεξάντλητα. Μην ξεχνάμε την εξής λεπτομέρεια: το 1 τάλαντο που έλαβε ο τρίτος δούλος ήταν μία τεράστια περιουσία που έμεινε θαμμένη στη γη, γιατί ο παραλήπτης της ήταν οκνηρός, ράθυμος, πονηρός και του έφταιγε πάντα κάποιος άλλος.

Τελικά, φαίνεται πως εκτός από τους ανθρώπους, και οι εποχές που ζει η ανθρωπότητα λαμβάνουν τάλαντα! Σκεφτείτε εποχές που οι άνθρωποι ζούσαν 40 χρόνια και αυτά ήταν τα βαθιά τους γεράματα. Σκεφτείτε εποχές που οι νέοι άνθρωποι δεν ήξεραν τι σημαίνει όνειρο και προοπτική, αλλά το μόνο που μπορούσαν να σκεφτούν ήταν η επιβίωση σε ένα πεδίο μάχης – γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Επανάσταση φέτος. Σκεφτείτε εποχές που οι άνθρωποι θεωρούσαν ένα τρωκτικό όχι μία βρωμερή επίσκεψη αλλά μία διέξοδο για φαγητό της οικογένειας. Μην γινόμαστε αχάριστοι, μην γινόμαστε θεομάχοι! Να ξέρουμε πως σε κάθε εποχή ο Θεός δίνει τάλαντα, άλλοτε πολλά και άλλοτε λιγότερα. Κατά τη δύναμή της, δηλαδή. Όλες οι εποχές έδωσαν αγίους στην Εκκλησία, γι’ αυτό όλες οι εποχές είναι περίοδος εργασίας και ο εργαζόμενος με τον λόγο του Θεού «εισέρχεται στην χαρά του Κυρίου του».

Ας μην κατηγορούμε την εποχή μας, γιατί μας δίνει λίγα, γιατί μας δυσκολεύει. Γιατί έτσι θα μοιάσουμε στον τρίτο δούλο: θα μας φταίει πάντα κάποιος άλλος, χωρίς να καταλαβαίνουμε πως κατά βάθος γινόμαστε θεομάχοι και κατηγορούμε τον ίδιο τον Θεό, τον άρχοντα που μας έδωσε με απόλυτη δικαιοσύνη μία μεγάλη περιουσία.

Ας εργαστούμε με βάση τα δεδομένα. Ας κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Ας διπλασιάσουμε το τάλαντο που λάβαμε, και ως πρόσωπα, και μέσα στην ιδιαίτερη εποχή που ζούμε. Και στο κάτω-κάτω, ακόμη κι αν δυσκολευτούμε στην εργασία μας, ο Κύριος είναι αυτός που θα αναζητήσει τον «τόκο» της Χάριτός Του. Αυτό είπε στον τρίτο δούλο: ας το έδινες στους τραπεζίτες και θα έκανα εγώ το λογαριασμό όταν γυρνούσα! Με άλλα λόγια; Εμπιστεύσου τον Θεό! Μίλα! Δόξασε τον Θεό! Δείξε τα καλά σου έργα. Σε αγνοεί ο κόσμος, οι συνθήκες, η εποχή, «το παγκόσμιο σκηνικό»; Ο Κύριος θα κάνει τον λογαριασμό. Εσύ εργάσου, γιατί έχεις Κύριο δίκαιο και ελεήμονα και προνοητή.