Εκοιμήθη τα ξημερώματα της 21 Δεκεμβρίου 2018 ο Κυριάκος Καλομοίρης, ένας άνθρωπος που γνώριζαν όλοι οι ενορίτες της Αγίας Βαρβάρας και όχι μόνον.

Άνθρωπος απλός, δεν φοβήθηκε ποτέ τη δουλειά. Για όλα ήταν πρόθυμος. Με καμάρι περιέγραφε σε όλους τους περαστικούς τα «κατορθώματά του» στον κήπο της Αγίας Βαρβάρας. Δεν ήταν υπερηφάνια και οίηση! Ήταν η ίδια απλότητα που έχει ένα παιδί όταν δείχνει το κατόρθωμά του στους γονείς του.

Χρόνια έζησε στην ενορία της Αγίας. Όμως, στο πανηγύρι του 2013, ανταποκρινόμενος σε ένα κάλεσμα που έλεγε να αναλάβουν τις εργασίες της πανηγύρεως εθελοντές, ήρθε στο ναό και δεν έφυγε ποτέ από τότε. Εθελοντής από καρδιάς. Άμισθος στη γη, με μισθό στον ουρανό. «Είμαι βοηθός νεωκόρου» έλεγε. Όταν τον «μαλώναμε» που κουραζόταν πολύ ή έκανε επικίνδυνα για τη σωματική του ακεραιότητα πράγματα, έπαιρνε αυστηρό βλέμμα. «Δεν παθαίνω τίποτε εγώ!» Είχε στραβώσει το σώμα του αλλά δεν σταματούσε να εργάζεται. Του προτείναμε να μην έρχεται κάθε μέρα, αλλά να του λέμε πότε έχουμε περισσότερη ανάγκη. Δεν άντεξε πάνω από μία εβδομάδα στο σπίτι. Ήρθε στο πόστο του λίγες ημέρες μετά.

«Ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου μοναὶ πολλαί εἰσιν» είπε ο Χριστός. Σίγουρα η ουράνια οικία της Αγίας Βαρβάρας είναι υπέρλαμπρη. Προσευχόμαστε από σήμερα να έχει καινούργιο κηπουρό, από το μικρό σπιτάκι απέναντι...